12 juni.

Vandaag een zonnige en zware dag. Na een korte rit langs het drukke Alta-fjord brengt een kilometerslange klim (tot 10 procent) ons naar de kale hoogvlakte. Een bedrieglijke term: het gaat voordurend op en neer. De volgende 100 km moeten we optornen tegen een harde wind (windkracht 5 tot 6). Jan R. reikt ons na enige tijd vanwege de kou extra kleding (en drinken) aan. De camper staat op zijn hoeven te schudden. Aan het eind bij de camping aan het Porsanger-fjord doen onze benen pijn. Maar het leven gaat verder: tenten opzetten, eten koken, (af)wassen, etc. 's Avonds hebben we nagedacht hoe we morgen onze aankomst op de Kaap gepast kunnen vieren. Tussendoor worden er al plannen voor de toekomst ontvouwd. Harry gaat zijn motorfiets uit de schuur halen en op die plek komt voorlopig (hij zegt voor de rest van het jaar. Het lijkt me sterk.) de racefiets. Jan L. heeft al zin om na thuiskomst komend weekend mee te fietsen met de Windhappers en maakt zich al zorgen over de tweedaagse fietstocht in het Mergelland. Hebben ze alles wel goed geregeld? Jan R. heeft lichte schuldgevoelens naar zijn Ans en denkt na over een vakantie die hij haar kan aanbieden (Ans: het wordt Zweden!). Ik denk niet verder dan een aantal dagen bijlezen in de tuin. Boeken waaraan ik onderweg niet toegekomen ben. Op een warm plekje, beschut tegen de Noordenwind.

13 juni.

Op 13 juni om 16.45 uur heeft onze STAR de Noordkaap bereikt (anderhalve week voor onze streeefdatum)! Een emotioneel moment. 's Ochtends was er preventief al een flinke greep gedaan in de pot met Fisherman's Friends (‘ sterk spul, he'). Dit was echter onvoldoende om alle ontroering te onderdrukken. Telefoongesprekken naar het thuisfront om het grote nieuws te laten weten moesten na enkele zinnen worden onderbroken: te veel brokken in de keel. We hingen lange tijd over de reling, in stilte starend in het niets. Maar dat niets was wel het absolute eindpunt: de Noordelijke Ijszee!

De ochtend begon onrustig: Jan L. was nerveus, gespannen en kon nauwelijks eten. Harry was grieperig (koorts, koud slechte benen, hoge hartslag) en vreesde de komende dag . Hoeveel kleding moeten we aan (het is net boven nul graden)? Ik kies voor 3 lagen kleding, winterhandschoenen en wintermuts. Vanaf het begin woei er een harde en ijskoude NO-wind ons tegemoet. De Noordenwind (NW, N, NO) is de afgelopen 6 weken bijna dagelijks in meer of mindere mate onze metgezel geweest. Vrienden zijn we nooit geworden. Jan kiest ervoor om in eigen tempo te fietsen en Harry doet moeite om het wiel te houden. Het tempo ligt laag. Dus extra tijd voor de omgeving: een prachtig fjordenlandschap. Rechts het fjord met daarin eilandjes en bij strandjes verweerde vissershuisjes. Er hangt gedroogde stokvis aan rekken. Aan de linkerkant rijzen, direct langs de weg, kale, steile bergen omhoog. Tussen het hijgen, hoesten en spuwen door blijft Harry me telkens weer op de pracht van het fjordenlandschap wijzen. Tijdens de koffiepauze in Honningsvag, voordat we beginnen aan de 32 km naar de Noordkaap, waarschuwt een mevrouw ons: het sneeuwt op de Noordkaap en de weg is erg steil. Weten jullie wel zeker dat je er naar toe wilt? We lachen vriendelijk: natuurlijk willen we en buiten schijnt de zon. Toch maar nog een extra laag kleding er overheen: Harry heeft het al erg koud en Jan kan zijn handen nauwelijks gebruiken. Lichtelijk gespannen en minstens zo nieuwsgierig beginnen we aan het laatste deel. De route gaat door prachtig bergachtig landschap en er moet inderdaad fors geklommen worden (achteraf bleek het ruim 1500 hoogtemeters te zijn). Maar daar houden we van. Tien kilometer voor het einde komen we in een heuse sneeuwstorm terecht. Kort voor het laatste klimmetje schijnt weer een dun zonnetje. En dan is het zover: missie met succes en slechts weinig schade aan lijf en materiaal uitgevoerd. Dat geldt ook voor onze missie tbv deNardusbloem. Die begon begin dit jaar met een telefoontje naar Hans en Wilma: we willen jullie graag steunen met publiciteit en een sponsorbijdrage. We hebben voor flink wat publiciteit gezorgd via kranten, tijdschriften en radio en het uiteindelijke bedrag komt uit boven de 10.000 euro. De laatste bijdrage hebben we ontvangen op de Noordkaap zelf: allerlei mensen kwamen op ons af om ons verhaal te horen, ons te complimenteren met onze megatocht en dat resulteerde in donatie.

Het laatste deel van de tocht had echt iets van een missie, een bedevaartstocht naar het Noordelijke Santiago de Compostella. Iedereen die onderweg is reist en heeft hetzelfde doel, eindpunt. Men groet elkaar (naar ons wordt veel gezwaaid vanuit auto's die op de terugweg zijn en ons herkennen van hun heenreis). Het bezoekerscentrum op de Noordkaap heeft ook wel iets van een kathedraal: er staan waxinelichtjes, er is een kapel en overal zitten mensen die tijdenlang in gedachten verzonken naar buiten te staren. Net als in de bijbel geldt hier: ‘het is volbracht'. Het eindpunt is bereikt, fysiek verder reizen kan hier niet meer. En daarmee een bijzondere plek om in gedachten, in je hoofd terug te gaan of juist verder te reizen.

Naast einddoel en plek van bezinning is het bezoekerscentrum ook een plek waar je een heerlijk lopend buffet kunt gebruiken met op de achtergrond een prachtig schouwspel. Door de grote ramen genieten we namelijk tot bijna 23.30 uur van een geweldige lichtshow: een spel van het zonnelicht ( de zon zelf blijft verborgen) met de wolken en het water van de Noordelijke IJszee. Tijdens het diner zijn nog wat zaken uitgesproken. Zoals dat vaak gaat in een groep met mannen: vier zinnen en dan is het belangrijkste gezegd.Hiermee was ook binnen de lucht weer helemaal geklaard. Uiterst tevreden gaan we op zoek naar een camping. Die vinden we in Skarsväg. Dit is de meest noordelijk gelegen camping ter wereld. Daarmee schrijven Jan en ik ons twee maal in de boeken: wij zijn de bewoners van de mondiaal meest noordelijke tenten en vermoedelijk ook op het koudste plekje van Europa (muv van het hooggebergte). Hierbij genotuleerd.

Vanochtend zijn we aan de terugreis begonnen en we verwachten vrijdag a.s. terug te zijn op het thuishonk.

Met het bereiken van de Noordkaap stopt ook de mogelijkheid om mee te doen aan het kilometerspel. Voor iedereen die nog een geldelijke bijdrage wil leveren aan deNardusbloem: doe dat alsnog. Je hebt nog tot 7 juli as de tijd. Voor 25 juni maken we via het weblog bekend wie de winnaar is geworden van het kilometerspel en dus de waardebon van 100 euro mag gaan besteden bij de firma Egberts. Dat zal ook onze laatste bijdrage aan het weblog zijn.