8 juni.

Vandaag wederom een mooie tocht van 150 km tot een camping die....gesloten is vanwege technische problemen. Gelukkig kunnen we goed improviseren en vonden we nog een stuga (trekkershut) waar we kunnen overnachten. Alweer een bed voor Jan en mij....luxe! De route verliep zoals gisteren en de dag daarvoor en..... We hadden wat vlakke stukkenenkomen steeds meer in toendragebied met permafrost (alleen de bovenlaag ontdooit)maar anderzijds hebben we ook deels besneeuwde heuvels boven de boomgrens (800 meter) ont-moet. Het gebruik van dit werkwoord geeft aan, aldus de theorie van de mindfullnes, dat het goed zit met onze innerlijke rust. Formeel kunnen we dit niet weten (Harry heeft nog steeds geen tijd gehad om ons in deze nieuwe psychologische theorie in te wijden)maar we voelen het ook op intuïtief, op onze fietsschoenen, aan. We genieten elke dag weer van Lapland, van haar ogenschijnlijke eindeloze wegen en de eindeloze, bedrieglijk eenvormige natuur. Uit het Zweden-boek van de ANWB: ‘misschien zullen sommigen het land eentonig noemen, omdat hun de innerlijke rust ontbreekt voor een nadere kennismaking'. Nu begrijp ik ook waarom mijn vorige poging, tijdens mijn studententijd, om Lapland te bereiken spaak liep. Het was geen materiaalpech maar innerlijke onrust: in mijn hoofd te veel bezig met alle zonden die ik in Lapland nog wilde begaan. Halverwege Finland heb ik, mentaal op, mijn fiets bij onbekenden achtergelaten en ik ben verder naar Lapland gelift en per trein gereisd. Het verhaal dat daarbij hoort is: ik was verliefd geworden op Briitta, een blonde Finse schoonheid met prachtige ogen uit Rovaniemi (Fins Lapland) en zij had me uitgenodigd de zomer bij haar door te brengen. We hadden elkaar het jaar daarvoor tijdens een vakantie ontmoet en samen een tijd opgetrokken. Aangezien ik klaar was met mijn tentamens heb ik mijn tandenborstel en jeugdherbergkaart gepakt en ben ik op mijn oude racefiets ( 5 versnellingen) gestapt. Tot Midden-Finland dus. Ik heb verder een mooie Finse zomer beleefd. In het weekend trokken we meestal met haar hele familie naar het buitenhuis aan een meer. Het weekend is in Finland ook tijd voor de sauna: met het hele gezin gezellig bloot, met (barbecue) worstjes en drinken, uitgebreid de sauna in. Ter verhoging van de feestvreugde (eigenlijk om de bloeddoorstroming te stimuleren) wordt er dan met berkentakken geslagen. Ik weet nog dat ik schoonpapa moest slaan en dat blijkbaar niet goed deed: hij riep telkens ‘ harder, harder'. De zomer daarop is Briitta in Nederland geweest!

Vandaag hebben we de laatste plaats achter ons gelaten waarvan we zeker wisten dat Jan er zijn inkopen kon doen en wij ons kunnen warmen aan de koffie. Jan heeft vandaag dan ook voor een paar dagen eten ingeslagen. Aangezien onze dongel alleen in Zweden functioneert weten we niet of en wanneer we tot de Noordkaap zullen kunnen internetten. Daarom alvast ons fietsrooster voor de komende dagen (ijs en weder dienende):

Woensdag: we bereiken Finland en overnachten daar eenmalig.

Donderdag: we rijden Noorwegen binnen.

Vrijdag en zaterdag: we fietsen door Noorwegen.

Zondag: we hopen de Noordkaap te bereiken en de champagne-fles open te trekken. Een emotioneel moment. Het is onze wens om in ieder geval 's avonds te fietsen en rond middernacht op de Noordkaap aan te komen.