4 juni.

Sinds 11.30 uur zijn we samen met de Samen! Oftewel: we zijn Lapland binnengefietst (de Lappen noemen zichzelf Samen). Met forse wind schuin van voren. Sinds gisteren waait het flink (windkracht 4/5 uit het NW), het is koud (ca 10 graden) en wisselend zonnig en bewolkt. De komende dagen (week) staat er forse wind uit de verkeerde richting (tussen west en noord). Dat maakt (in combinatie met steeds schaarser wordende overnachtingsmogelijkheden) dat we komende dagen zo'n 130 km per dag gaan fietsen. Dat geeft geen problemen: we zitten ruimschoots voor ons schema (21 juni op de Noordkaap). Het bereiken van Lapland is de eerste mijlpaal op weg naar het einddoel. Andere mijlpalen waarvoor we de komende dagen gaan: het ‘en nu nog 1000 kilometer'-punt (morgen), de poolcirkel (overmorgen), het oversteken van de grens met Finland, respectievelijk Noorwegen.

5 juni.

Vandaag een ongevalletje: in een verlaten dorpje slaagde een automobilist erin om, bij het verlaten van een parkeerterrein, Jan te scheppen. Hij belandde op de motorkap. Jan hield aan de botsing lichte schaafwonden en een fors gekneusde vinger over. We waren even bang voor een gebroken vinger. De automobilist zal zijn schijnwerpers moeten repareren.

We hebben vandaag bijzondere dieren gespot: een poolhaas, een rustende bever, een door rietlanden bij een meer wadende eland en een groepje rendieren. Genieten! Het weer was niet echt genotvol. Het waait flink uit de verkeerde hoek en het is koud. Die combinatie is ongunstige voor een fietser: Ik draag drie lagen kleding en winterhandschoenen. Bij het begin van de camping ligt nog een laag wintersneeuw. Ook sommige heuvels zijn bedekt met een witte kleur. En onze buurman vertelde dat hij tijdens zijn wandeling in de heuvels op de meertjes een ijslaag ligt.

De campings in Lapland zijn net zo leeg als de rest van de wereld om ons heen. De balies zijn gesloten. Gewoon ergens gaan staan en een telefoonnummer bellen. Betalen? Misschien komt er morgen iemand langs. Er zijn overdag geen vakantiegangers. Tegen de avond druppelt er een enkele camper, caravan of een motorrijder binnen. Uit lotgenotencontacten blijken het allemaal mensen te zijn die langdurig onderweg zijn (vaak 4-6 weken en soms voor onbepaalde tijd). Op zoek naar rust en natuur. Buiten een wereld zonder hectiek verlangen ze niet veel. Zeggen ze: op de camping komen ze nauwelijks uit hun comfortabele hutten (verwarming, tv). Eigenlijk zijn Jan en ik de enige originele poolreizigers: er is verder niemand die elke avond bij 3 graden in een tentje kruipt terwijl de wind het tentdoek doet klapperen. 's Ochtends om 9 uur is de camping weer leeg.