31 mei.

Vooraf: de titel is een verzoek van Harry. Hij koesterde al jaren de droom van dit avontuur. En als een Nederlandse Nils Holgerson (enkele dagen geleden fietsten we langs het dorp waarin zijn schepster woonde) heeft hij ons drieën meegenomen op de vleugels van zijn avontuur. Een droom laat zich niet plannen. Hij wil jullie echter laten weten dat het Zweedse deel van zijn droom zijn verwachtingen overtroffen heeft. Het is een geweldig fietsland (prima asfaltwegen, stilte, zeer afwisselende landschap) met steeds weer vriendelijke, open en behulpzame mensen. Een land om te ont-stressen en...goed betaalbaar.

Vandaag een pittige etappe. Om toeristische redenen zijn we afgeweken van de N 45, de weg die we al enkele honderden kilometers gefietst hebben en er zullen nog tig honderden volgen. De etappe bedroeg 150 km (ipv de geplande 120) en verliep heuvelachtig over een hoogvlakte. Hoogveengebied dat te vergelijken is met het Barger of het Haaksbergse Veen. We waren de hele dag alleen met de natuur.En met veel wilde maar voor ons niet zichtbare dieren (wolven, beren, lynxen).Totaal geen verkeer (muv een enkele megavrachtwagen met hout) en geen bewoning. Pas na 122 km konden we in een klein winkeltje enkele marsen kopen. Ons einddoel was Sveg. Het dorp/stadje waar Henning Mankell opgroeide. We hebben een aan hem gewijd centrum bezocht. Door het mooie weer en het heerlijke eten in een restaurantje konden we niet invoelen of het zwaarmoedige karakter van zijn romanfiguur Wallander hier zijn oorsprong vindt. Tenslotte: Harry heeft vanavond meerdere keren Sybilla, de ijscoboer, bezocht.

1 juni.

Stel je de Veluwe voor: naaldbossen, heide- en bosbesstruiken. Strooi overal rotsblokken door het landschap en spuit de bodem op met botox voor de noodzakelijke glooiingen. Laat overal beekjes door het bos ruisen en vul de oeverkanten met de ranke sleutelbloem, de gele dodde en het kleine hoefblad en met berkjes die net hun blaadjes hebben geopend (het voorjaar is op deze hoogteamper begonnen).Nu kun je je voorstellen hoe ons landschap er vandaag uitziet. Voeg verder toe: een stralend blauwe lucht, meren met een spiegelglad oppervlak en weidelanden met bloeiende paardenbloemen en enkele typisch Scandinavische houten huizen. Dit was vandaag 195 kilometer (!) onze wereld. De langste etappe tot nu toe op onze tocht. In twee dagen zijn we 350 kim dichter bij ons einddoel gekomen. Noordkaap: here we come!

Verder hadden we in een tearoom een leuke ontmoeting met een Zweeds-Duits echtpaar. Hij is Zweed en verkoopt de Hollandse Lely-melkrobot. Ze vertelden dat er in deze regio veel Nederlanders en Duitsers wonen en hun inkomen verdienen. Meestal het hectische West-Europa ontvlucht om hier voor een appel en eenei een huis te kopen en een doorstart te maken. 's Zomers speelt hun leven zich vooral buiten in de natuur af en ' s winters wordt er veel aan cultuur gedaan (vooral zingen schijnt populair te zijn). Naast de wintersport (biatlon, langlaufen). Vaak blijken mensen geen tv of pc te hebben. Geen tijd en geen belangstelling. Voor mensen die nu enthousiast worden: voorwaarde is wel dat je goed op je jezelf kan zijn. De dame vertelde dat ze de afgelopen winter twee maanden niet buiten geweest was vanwege de sneeuw en de kou. Ten afscheid heeft het stel nog enkele stukjes uit Zweedse volksliederen voor ons gezongen.

We staan al twee dagen op de campings met een groep Nederlanders die een ANWB-caravan-reis door Scandinavie maken. Zij maken evenveel kilometers per dag als wij. Jan L. heeft het initiatief genomen om hen te bewegen tot een bijdrage aan deNardusbloem. Samen hebben we nog wat extra informatie over ons ideele doel aan een deel van de groep gegeven. Hopelijk levert het wat op.