27 mei.

De mannen in de camper genieten vaak een betere nachtrust dan de tentslapers. Vannacht was dat anders. Ze moesten ‘s nachts een veldslag leveren met medecampinggasten: een groep scholieren die de camper belaagde. Luid schreeuwend en vloekend, slechts gekleed in een onderbroek, achtervolgden ze de groep telkens weer. Deze raakten echter niet onder de indruk van hun geschreeuw, hun torso's en hun naaktheid. Daarbij kwam dat ze wisten dat fietsers geen lopers zijn. Met als gevolg dat ze telkens al lang in het aanpalende bos verdwenen waren voordat beide mannen de bosrand bereikten. Ten einde raad heeft Harry de bewakers dmv luid gebonk uit hun bed getrommeld en rond half drie was de rust enigszins hersteld. 's Ochtends was de groep weer vroeg uit de veren: een stelletje sullige kleine jongetjes en meisjes en niet ouder dan 15 jaar.

Vandaag de eerste 160 km op Zweedse bodem. Jan R. fietste ons de laatste 25 km tegemoet en begeleidde ons naar een prachtige camping, gelegen aan een verstild meertje en omgeven door stilte en zacht zingende bossen ( nauwelijks wind).

Zweden voldoet ruimschoots aan onze verwachtingen. Vriendelijke en behulpzame mensen, heerlijke taartjes, een zonnetje en een prachtige natuur. We fietsen (nu nog) door een lieflijke, vredige natuur. De route verloopt door een heuvelachtig en afwisselend landschap. Boven het landschap hangen Hollandse luchten. Soms fietsen we tussen glooiende, kruidige graslanden met bloemen die omzoomd worden door gemengde bossen. Hier en daar staan in de weilanden de bekende rode en gele houten Scandinavische huizen met hun witte hekken. Als er meer dan 3 huizen bij elkaar liggen dan heet het een dorp (Zweden is 22 keer groter dan Nederland en telt 10 miljoen inwoners). Dan weer fietsen door bossen. In de bossen liggen grote rotsblokken die hun grijsgroene kaalheid omhuld hebben met zachtgroen mos, varens en dwergberkjes en -sparretjes. Andere bodembedekkers in de bossen zijn: bloeiende bosanemonen en lichtgroene bosbes- en veenbesstruiken.

28 mei:

Vandaag opnieuw ruim 160 km tussen meren en door bossen gefietst. Geen meter vlak maar toch niet een echt zwaar parcours. Wel weer bijna 1800 hoogtemeters en....net binnen voor een dikke bui. Opnieuw staan we aan een meer met alleen campers. De campers lijken op flanerende Italianen: eerst een paar rondjes extra over de camping draaien en dan een plek zoeken. Zien en gezien worden.