13 mei.

Vandaag fietsen we door de Ardennen. België blijft je verrassen (niet alleen politiek). Eerst belanden we, afdalend van een steile helling, midden in een processie. Dertigduizend aangereisde Portugezen die lopend (deels blootsvoets) en deels kruipend ter ere van de helige Fatima (portugees meisje dat een verschijning gehad zou hebben) omhoog gaan naar een voor hen heilige plaats. Op die route staat een heel lange rij geurende eetkraampjes. Wij hebben een dikke dot slagroom,met daaronder een wafel hangend, genomen. De bakmevrouw vertelde dat haar mooiste reis ooit een tocht naar de Noordkaap geweest was. Korte tijd later, opnieuw in een afdaling, kreeg Jan plotsklaps (!)een klapband. Het ging net goed. De vervelende ervaring is vast niet bevordelijk voor de toch al ruimschoots aanwezige afdaalangst (zijn remblokjes zijn tot op het ijzer versleten). Via het schitterende fietspad tussen Bastogne en Houffalize kwamen we uiteindelijk na een tocht van ruim 150 km aan bij Jan ende Baraque de Fraiture (hoogste punt in de Ardennen).Het is er bijna altijdbewolkt,nat.Ook vandaag zitten we in de wolken. De temperatuur ligt vandaag net boven het vriespunt. Als Jan en ik onze tenten opzetten condenseert onze adem tot wolkjes. Enkele bejaarde Belgen slaan ons gedoe gade: 'awel mennekes zijt gij op n'n survivaltour?' De opmerkingconfronteert ons harscherpmethet weer enmaar nog meer metonzeverwachtingen. Hoe reageer je op zo'n vraag?Dat we het plan opgevat hebbenvoor een bijzondere voorjaarsfietstocht?Overdag gezellig samen fietsen met een rugwindje en daarna lekker in korte broek terrasjes pakken of in een camperstoel een boekje te lezen onder een pijnboom of een mooie frisgroenebeuk?Maar dat dingen soms net even anders lopen. En dat er dus nauwelijks tijd overblijft voor een boek: we zijn van 's ochtends 7 uur tot 's avonds 22 uur in touw? Eten, fietsen, koken, eten, fiets repareren enonderhouden, smerige kleren wassen, spullen herstellen, route voor de volgende dag zoeken, afspraken maken met chauffeur Jan over de camping, etc etc? Desondanks genieten we vanonze tocht.Ik lach dus maar wat schaapachtig naar de oudjes en geef, ondanks alles, tevreden de tentharing nog een extra klap met de hamer. Morgen weer een tochtje.

14 mei.

Jan stelt vast wat wij al dagen zien: 'ik heb de vreetkoorts'. Hij is onze eigen clicko en eet alles wat los en vast zit. Het gaat weer goed met hem. Hij was in het peleton al afgeschreven maar is nu weer een goede kandidaat voor de eindzege. Onze STAR is vandaag goed op stoom. Mede omdat Harryop zijn eigen, krachtige wijze (weinig omkijken en doorstampen) het tempo er goed in houdt. Na wat laatste klimmetjes zien we affiches van Nick en Simon, fietspaden en zwakbegaafden op autopedden met dikke banden.Dit kennen we. Dit moet Nederland zijn.Onze eerste stop is voor vlaaien in Maastricht (' 'ndikke plak stoet'n'). de regenjassen gaan voor het eerstsindsanderhalve week uit en de stofbrillen(er is nog geen zon) van de heren worden opgezet. Daarna door naar Jan die klaarstaat met....vlaaien. Weer 150 km dichterbij.

15 mei.

'Denkend aan Holland zie ik.... eindeloze fietspaden, onderbroken door vele stoplichten'. (vrij naar Nijhof).We rijden voor een tussenstop naar de Achterhoek waar we met een groot spandoek, taart en veel enthousiasme ontvangen worden door familieleden en een vriendin van een van de fietsers.Ze zijn blij ons in goede gezondheid te ontmoeten. We zien er volgens henpuik uit:ze hadden bleke, uitgemergelde types met holle ogen verwacht.De routeisdeels via Duitsland gegaan. Daar suizen we ook nogca 5 kilometer over een Deutsche Autobahn. Niet om onze pk's te vergelijkenmet die vanDuitse bolides maar omdat het fietspad plotsklaps ophoudt.Een mens wil verder en niet terug. Datisin ieder geval onze doelstelling bij deze reisen dus gaan wij voorwaarts.

Opmerking: hoewel we goed ogen kun je toch welopvallend gedrag waarnemen. Zo moest vanochtend een van de fietsers op de camping naar de toilet. Een afstand van 30 meter. En deze werd afgelegd per....fiets. Ik wist dat mensen op grote hoogte raar gedrag gaan vertonen. Proefondervindelijk blijkt deze bewustzijnsvernauwing nu ook plaats te vinden bij lange afstandfietsers.