inmiddels 3 fietsdagen dichterbij de Noordkaap. Eergisteren hebben we 170 km door het land van Don Quichot gefietst. Zou het verhaal nu geschreven worden dan zou Don tegen de massaal aanwezige installaties met enorme zonnecollectoren gestreden hebben. We begrijpen sinds vandaag ook zijn hallucinerende dromen beter: de leegte en het eindeloze karakter van het landschap overweldigt je. (Ook wij hadden een hallucinerende ervaring: 2 dode bijeneters lagen op de weg.) Tegenverkeer zie je van 10 km afstand aan komen. Aan beide kanten van de weg tot aan de einder alleen kaal, braakliggend land of eindeloze rijen olijfbomen en wijnstruiken strak in het gelid. AlvorensLa Mancha te bereiken hebben we een nieuw fietspad (de Via Verde) geprobeerd. Niet doen! Er was geen asfaltenhet pad lag bezaaid met van de rotsen gevallen keien. Aangezien we geen Sauerbrey heten kostte het slalommen ons 2 lekke banden. toen we vervolgens op de tast voortschuivelend en elkaar moed toesprekend door twee lange pikdonkere tunnels gelopen waren was het basta. Glijdend en struikelend langs een loodrechte. zanderige helling zijn we naar beneden gekropen totwe bij een asfaltweg kwamen.

Gisteren een totaal ander decor: een ruig berglandschap waardoor zich, tussen loodrechte kloven, een weggetje omhoog slingert. Voorbij de zoveelste s-bocht verscheen opeens een bergmeer. Met water dat fluctueert tussen groen en blauw en omzoomd wordtdoor geurige struiken. pijnbomen en bloeiende brem. De tocht eindigt met een steile klim naar huelamo, een wit en verlaten bergdorpje rond een rots. Harry arriveert er breedlachend en van zijn geyicht druipt zweet en genieten. Jan ziet bij aankomst grauw ( 'onderweg ging mien lampie uut') maar na een pilsje is hij weer de goedmoedige macho met zijn stralendeogen en zijn groningse branie. die elke dag weer vertelt datde tocht 'niet te zeggen zo prachtig is' en ' Japie gaat het halen'. Ik geloof hem.

Als we vanochtend vertrekken is het steenkoud en de rijp ligt nog op de bergweitjes. Steenkoude handen. Net als elke dag: eerst ontbijten en dan klimmen (tot 10 procent). De tocht voert ons vandaag door een lieflijk berglandschap: rotsen met zachte, ronde vormen temidden van bergweitjes met heideachtig gewas. Het rotsteen is geel, grijs of bloe drood van kleur. We zagen wilde paarden lopen. Net als elke dag (Tineke) horen we koekoeken en worden we aangemoedigd door het karakteristieke geluid van de hop. Na een lange afdaling hebben we koffie gedronken in een wonderschoon dorp: Albarracin met zijn roze huizen, kleine straatjes en Moorse muur (bekijk de foto's). Het middagdeelhebben wein een soort Mont Ventoux landschap gefietst:de kleur grijs overweegt en er groeit niets. Vanavondheeft JanR. besloten op dieet te gaan(' ik word rond') en Jan L, houdt het bij twee boterhammen met een omelet. Harry en ik kunnen daardoor ongeremd een grote pan met eten leegeten. Energie voor morgen. Jan R. houdt zich vanavond, zonder succes, bezig met de slagwaarmee het voorwiel van mijn racemachine sinds het begin al te kampen heeft.

Opm:-aangezien het binnenland van Spanje bijna verlaten is ontbreekt het ons soms dagen aan een mogelijkheid om te internetten.

Een persoonlijk bericht: Wil, ik wens jesterkte een goed herstel toe na je operatie vandaag.,