Verliefd op....Zweden!

31 mei.

Vooraf: de titel is een verzoek van Harry. Hij koesterde al jaren de droom van dit avontuur. En als een Nederlandse Nils Holgerson (enkele dagen geleden fietsten we langs het dorp waarin zijn schepster woonde) heeft hij ons drieën meegenomen op de vleugels van zijn avontuur. Een droom laat zich niet plannen. Hij wil jullie echter laten weten dat het Zweedse deel van zijn droom zijn verwachtingen overtroffen heeft. Het is een geweldig fietsland (prima asfaltwegen, stilte, zeer afwisselende landschap) met steeds weer vriendelijke, open en behulpzame mensen. Een land om te ont-stressen en...goed betaalbaar.

Vandaag een pittige etappe. Om toeristische redenen zijn we afgeweken van de N 45, de weg die we al enkele honderden kilometers gefietst hebben en er zullen nog tig honderden volgen. De etappe bedroeg 150 km (ipv de geplande 120) en verliep heuvelachtig over een hoogvlakte. Hoogveengebied dat te vergelijken is met het Barger of het Haaksbergse Veen. We waren de hele dag alleen met de natuur.En met veel wilde maar voor ons niet zichtbare dieren (wolven, beren, lynxen).Totaal geen verkeer (muv een enkele megavrachtwagen met hout) en geen bewoning. Pas na 122 km konden we in een klein winkeltje enkele marsen kopen. Ons einddoel was Sveg. Het dorp/stadje waar Henning Mankell opgroeide. We hebben een aan hem gewijd centrum bezocht. Door het mooie weer en het heerlijke eten in een restaurantje konden we niet invoelen of het zwaarmoedige karakter van zijn romanfiguur Wallander hier zijn oorsprong vindt. Tenslotte: Harry heeft vanavond meerdere keren Sybilla, de ijscoboer, bezocht.

1 juni.

Stel je de Veluwe voor: naaldbossen, heide- en bosbesstruiken. Strooi overal rotsblokken door het landschap en spuit de bodem op met botox voor de noodzakelijke glooiingen. Laat overal beekjes door het bos ruisen en vul de oeverkanten met de ranke sleutelbloem, de gele dodde en het kleine hoefblad en met berkjes die net hun blaadjes hebben geopend (het voorjaar is op deze hoogteamper begonnen).Nu kun je je voorstellen hoe ons landschap er vandaag uitziet. Voeg verder toe: een stralend blauwe lucht, meren met een spiegelglad oppervlak en weidelanden met bloeiende paardenbloemen en enkele typisch Scandinavische houten huizen. Dit was vandaag 195 kilometer (!) onze wereld. De langste etappe tot nu toe op onze tocht. In twee dagen zijn we 350 kim dichter bij ons einddoel gekomen. Noordkaap: here we come!

Verder hadden we in een tearoom een leuke ontmoeting met een Zweeds-Duits echtpaar. Hij is Zweed en verkoopt de Hollandse Lely-melkrobot. Ze vertelden dat er in deze regio veel Nederlanders en Duitsers wonen en hun inkomen verdienen. Meestal het hectische West-Europa ontvlucht om hier voor een appel en eenei een huis te kopen en een doorstart te maken. 's Zomers speelt hun leven zich vooral buiten in de natuur af en ' s winters wordt er veel aan cultuur gedaan (vooral zingen schijnt populair te zijn). Naast de wintersport (biatlon, langlaufen). Vaak blijken mensen geen tv of pc te hebben. Geen tijd en geen belangstelling. Voor mensen die nu enthousiast worden: voorwaarde is wel dat je goed op je jezelf kan zijn. De dame vertelde dat ze de afgelopen winter twee maanden niet buiten geweest was vanwege de sneeuw en de kou. Ten afscheid heeft het stel nog enkele stukjes uit Zweedse volksliederen voor ons gezongen.

We staan al twee dagen op de campings met een groep Nederlanders die een ANWB-caravan-reis door Scandinavie maken. Zij maken evenveel kilometers per dag als wij. Jan L. heeft het initiatief genomen om hen te bewegen tot een bijdrage aan deNardusbloem. Samen hebben we nog wat extra informatie over ons ideele doel aan een deel van de groep gegeven. Hopelijk levert het wat op.

Eeuwig zingen de bossen. Wij ook vandaag.

28 mei.

Vandaag opnieuw 160 km gefietst langs meren en door bossen. Net op tijd binnen voor een dikke bui. Langzamerhand merken we dat we het Hoge Noorden naderen. Je kunt 's nachts om 23 uur in de tent zonder lampje op het nachtkastje nog makkelijk een boek lezen. En enkele uren later zou je, als je een nachtmens bent, gewoon verder kunnen lezen. Een andere indicatie vormt de afstand tussen de stadjes (ter grootte van een flink dorp): de afstand tussen de dorpen bedraagt momenteel zo'n 50 tot 70 kilometer. Over een paar dagen wordt dat zo'n 100 km. Dat betekent minder vaak koffie en taart. Deze gebruiken we vaak in een cafe dat behoort bij een grote, moderne accommodatie die je aantreft in elk groot dorp en waarin ook een bibliotheek annex leeszaal, een kunstruimte en een kleine theaterzaal gevestigd zijn. Mooie, moderne architectuur met veel glas. Vanuit Schotland weet ik dat de overheid hierin veel investeert om de ontvolking tegen te gaan.

29 mei.

Qua omstandigheden een Ardennen-etappe: klimmetjes tot 10 procent. Bovenop de heuvels was de natuur ook te vergelijken met de Hoge Vennen (de Hautes Fagnes) in de Ardennen: vennetjes met wollegras, moerassig met struikgewas en heide. De vennetjes hebben vaak ‘ zwart water' (ook de titel van een prachtige psycho-thriller van de Zweedse schrijfster Kirsten Ekman) en zien we tussen de vaak grijsgroene rotsen steeds vaker grijs rendiermos (?).

Harry rijdt constant en sterk (dus constant sterk). Hij heeft een scherp oog voor de natuur. Hij ziet vaak als eerste iets bijzonders, zoals een vos of een hermelijn. We hebben een afspraak: de eerste die een eland ziet krijgt een taartje. Jan had vandaag een topdag. Hij was trots op zijn prestatie en vroeg me om, als ik dezelfde leeftijd als hij bereik, even stil te staan bij zijn prestaties momenteel. Dat heb ik bij deze alvast gedaan. Ikzelf reed makkelijk en soepel de heuvels op en kon bergaf nog extra gas geven. We bereikten snelheden tot ruim 70 km p/u. Aan het eind van de dag kreeg ik koud zweet, pap in benen en werd ik duizelig. Een duidelijk geval van hongerklop. Dacht voldoende gegeten te hebben. Niet dus. Morgen maar kijken hoe ik herstel. Een oorzaak ligt ook bij de onverwachte zwaarte van het parcours. Dat is ook aan de andere fietsers te merken: na afloop van de tocht trekt iedereen zich enigszins , om even te herstellen, in zijn eigen wereld terug. Maar dan is er Jan R. die met koffie en goed geplaatste grapjes en verhalen de gezelligheid terugbrengt. We staan vanavond op een camping langs de Klarälven, de enige Zweedse rivier waarin nog wilde zalm zwemt. Op de camping ook een groep scholieren die laat in de avond stomdronken hun hut proberen te bereiken. Ze laten de camper met rust.

30 mei.

Een prachtige dag: rustig pedalerend onder een zonnetje door een prachtig landschap op weg naar het Siljanmeer. Op de heuveltoppen fietsend lijkt de wereld alleen uit bos te bestaan. Eindeloze bossen. We hebben de prima geasfalteerde weg voor ons zelf. Soms schiet een enkele camper of bepakte motor langs. Ook op weg naar de Noordkaap? Nog 1800 km dan! Tussen de bomen schemeren meren. Soms rijden we er vlak langs en dan hoor je het water klotsen tegen de oever. Zwart water. Onderweg Zweedse pannenkoeken gegeten in een weg-cafe. De Nederlandse eigenaar vertelde dat het gebied dat we nu bereiken (provincie Dalarna) voor Zuid-Zweden het einde van de beschaving is. Hij heeft het afgelopen jaar in een cirkel van 5 kilometer 8 beren gesignaleerd. Ook ziet hij soms wolven. Overigens zagen wij in een stadje 15 km verderop een Mac-Donald. Waar eindigt de beschaving? We eindigen de dag op een geweldige plek direct aan het Siljan-meer. Een gecultiveerde plek: sauna, restaurant, wasmachine voor de vuile was.

De STAR op stoom langs meren en door bossen in Zweden.

27 mei.

De mannen in de camper genieten vaak een betere nachtrust dan de tentslapers. Vannacht was dat anders. Ze moesten ‘s nachts een veldslag leveren met medecampinggasten: een groep scholieren die de camper belaagde. Luid schreeuwend en vloekend, slechts gekleed in een onderbroek, achtervolgden ze de groep telkens weer. Deze raakten echter niet onder de indruk van hun geschreeuw, hun torso's en hun naaktheid. Daarbij kwam dat ze wisten dat fietsers geen lopers zijn. Met als gevolg dat ze telkens al lang in het aanpalende bos verdwenen waren voordat beide mannen de bosrand bereikten. Ten einde raad heeft Harry de bewakers dmv luid gebonk uit hun bed getrommeld en rond half drie was de rust enigszins hersteld. 's Ochtends was de groep weer vroeg uit de veren: een stelletje sullige kleine jongetjes en meisjes en niet ouder dan 15 jaar.

Vandaag de eerste 160 km op Zweedse bodem. Jan R. fietste ons de laatste 25 km tegemoet en begeleidde ons naar een prachtige camping, gelegen aan een verstild meertje en omgeven door stilte en zacht zingende bossen ( nauwelijks wind).

Zweden voldoet ruimschoots aan onze verwachtingen. Vriendelijke en behulpzame mensen, heerlijke taartjes, een zonnetje en een prachtige natuur. We fietsen (nu nog) door een lieflijke, vredige natuur. De route verloopt door een heuvelachtig en afwisselend landschap. Boven het landschap hangen Hollandse luchten. Soms fietsen we tussen glooiende, kruidige graslanden met bloemen die omzoomd worden door gemengde bossen. Hier en daar staan in de weilanden de bekende rode en gele houten Scandinavische huizen met hun witte hekken. Als er meer dan 3 huizen bij elkaar liggen dan heet het een dorp (Zweden is 22 keer groter dan Nederland en telt 10 miljoen inwoners). Dan weer fietsen door bossen. In de bossen liggen grote rotsblokken die hun grijsgroene kaalheid omhuld hebben met zachtgroen mos, varens en dwergberkjes en -sparretjes. Andere bodembedekkers in de bossen zijn: bloeiende bosanemonen en lichtgroene bosbes- en veenbesstruiken.

28 mei:

Vandaag opnieuw ruim 160 km tussen meren en door bossen gefietst. Geen meter vlak maar toch niet een echt zwaar parcours. Wel weer bijna 1800 hoogtemeters en....net binnen voor een dikke bui. Opnieuw staan we aan een meer met alleen campers. De campers lijken op flanerende Italianen: eerst een paar rondjes extra over de camping draaien en dan een plek zoeken. Zien en gezien worden.

Genieten in Göteborg

24 mei.

Vandaag door eenzelfde omgeving als gisteren gefietst. Met als verschil: de wind blies ons naar Hadsund. Op open stukken haalden we snelheden van bijna 50 km. 's Middags om 14.30 uur hadden we al bijna 160 km gereden. Als we op campings aankomen krijgen we vaak de vraag om welke kerk we een rondje fietsen. Als we vertellen over ons avontuur en het doel waarvoor we fietsen dan verandert de houding naar ‘grapje' (oftewel belachelijk) dan wel ‘ geweldig'. De campingeigenaresse vandaag hoorde bij de tweede groep en besloot een deel van het verschuldigde campinggeld aan deNardusbloem te doneren. Hulde! De dag eindigde met een karig diner: aardappelpuree uit een pakje, cranberrys uit een blikje en ingepakt vlees. Kok Harry slaagde erin met mooie woorden de maaltijd zote garnerendat we achteraf een goed en voldaan gevoel hadden.

25 mei.

Gisteren heeft een groep Windhappers de ruim 240 km lange Elfstedentocht uitgefietst. Een prestatie waarvoor we echt respect hebben. Wij hopen over ongeveer 3 week onze tienlandentocht uitgefietst te hebben. Vandaag zijn we na een prachtige overtocht vanuit Frederikshavn ons achtste land binnengevaren: Zweden (Göteborg). De catamaran haalde topsnelheden van ruim 70 km. De omstandigheden in Friesland en Denemarken waren grotendeels hetzelfde: zon en harde wind. Vandaag hadden we de wind grotendeels van voren waardoor we, ondanks niet nalatend gebeuk op de pedalen, soms niet harder gingen dan 23 km. We hadden vandaag onze STAR niet goed op de rails. Een combinatie van vermoeidheid, krachtsverschil en telkens wisselende omstandigheden leidde tot gekraak van onderdelen. Met behulp van een korte maar een goede werkbespreking onderweg zijn de verschillende onderdelen weer opnieuw afgesteld en zie.... het treintje liep het laatste deel tot Frederikshavn weer ouderwets soepel.

26 mei.

Vandaag hebben we het voorjaar gevonden!!!!! Het was ons idee om vanuit Zuid- Europa met het voorjaar mee te trekken naar het Noorden. We bleken te laat: terwijl we in Zuid-Frankrijk herfstachtige omstandigheden aantroffen bleek het voorjaar al Noord-skandinavie bereikt te hebben. Tot nu toe ontbeten we steevast bij de snorrende kachel in de camper maar vandaag hebben we buiten in de ochtendzon ons ontbijt gebruikt. Een heerlijk begin van een fietsloze dag in Göteborg. Volgens mij zijn Harry en Jan meer hardcore fietsers dan ik. In ieder geval was ik toe aan andere indrukken dan het kilometers- en dagenlang achtervolgen van het achterwiel en het achterwerk van mijn medefietsers (dan wel me te laten achtervolgen). We hebben vandaag gezamenlijk rijkelijk andere indrukken getankt: een mooie binnenstad, zonnige terrassen met lekkere hapjes, swingende straatmuziek en een mooie rondvaart door de grachten en de haven. Op de campings onderweg komen we vooral vuttende medecampinggasten tegen. Het was vandaag dan ook een visueel plezier om vanaf het terras veel jonge, mooie mensen langs te zien lopen. Vaak met een opvallend zelfbewuste houding. De meiden vaak gekleed in hotpants of een maillot met daarover een minimaal minirokje. Achteraf werden we ons ervan bewust dat Jan L. vandaag opvallend stil was. Bij navraag bleek hij licht in de war en te kampen met een ernstig probleem: hoe verkoop ik mijn huis? Levert het genoeg op? Sinds vandaag staat nl zijn huis te koop. Wat zoon Jos al jaren hoopt gaat gebeuren: Jan gaat met de opbrengst van het huis (sorry Jos!) emigreren en wil zijn nieuwe tweepersoons luchtbed gaan delen met een Zweedse. Mits ze mooi, blond is en hoog op de fietswielen staat.

Met goede moed de tweede helft in gefietst

20 mei.

Part two. Er is vannacht in diverse huizen onrustig geslapen. Het afscheid van familie en bekenden verloopt rustig, beheerst en alle vier zijn we benieuwd wat het vervolg van het avontuur naar de midzomernachtszon ons gaat brengen. Het begint al goed: na de beklimming van de hoogste drempel van Groningen (de Col de Hasseberg (op de grens bij Sellingen)) wacht boven op de top Ruurd ons op met Kaffee und Kuchen om ons welkom te heten in Duitsland. Überraschung! Na zo'n 60 km fietsen is het meestal tijd voor koffie en een broodje. Terrasjes zijn echter schaars goed in Noord-Duitsland. Het eten van een boterham tegen het hek van een bloemenweidje gezeten is echter onbespreekbaar. Terwijl het toch een toppunt van Heimatromantiek is (maar misschien is alleen de Tiroler versie met een rondborstige Dirndl gewild). Dan maar 125 kilometer doortrappen tot een groezelige Dönner kebab-zaak met een norse eigenaar.

Het landschap is geheel anders dan aan de Nederlandse zijde. Deels Saksisch (een licht glooiend kleinschalig coulissenlandschap met eiken wallen) en deels veengebied (lange rechte wegen met bosschages, veel berkenbomen en vennetjes waarin het mooie witte wollegras groeit). In de dorpjes, die we in een vloek en zucht passeren, wappert opvallend vaak fier (aangewakkerd door een harde NW-wind) de Duitse driekleur. Ben benieuwd wat zoveel Ostfriesen brengt tot deze uiting van nationalistische gevoelens. Die overigens lang niet altijd wederkerig zijn: de Ostfriese is voor de doorsnee Herr und Frau Müller wat de Belg is voor de Nederlander: object van meewarigheid en spot. Het laatste deel van de tocht verliep door saai, open weidelandschap. Gelukkig ontwaarden we na een oversteek met een veerpont Jan R en de camper (met de schotelantenne fier in top). Een vertrouwd beeld. Dit in combinatie met het pontje doet denken aan een oud liedje van drs. P. over een ‘ heen en weer' pont. De moraal van het lied was: uiteindelijk blijft alles hetzelfde. Wordt dat ook de les die de Noordkaap ons gaat leren?

21 mei.

Gisterochtend vanuit Stadskanaal vertrokken en nu al Denemarken tot op 85 km genaderd. We hebben heerlijk zonnig weer. Als tegen de middag de NW-wi nd aantrekt tot hard (windkracht 4-5) dan moeten gedurende de middagetappe de pedalen wel fors ingetrapt worden. Het is echter niet echt een ‘dikke wind'. Ons treintje draait prima (ruim 31 km p/u). In de loop van de middag wordt er wel, net als de vorige dag, in het peleton omgeroepen dat ‘Japies lampie uut is'. Komt hij ‘ toevallig' toch op kop (met wind tegen) dan krijgt het lampie blijkbaar opnieuw zuurstof en brandt het lichtje langere tijd weer prima. Onvermoede krachten. Qua landschap vandaag veel Aha-Erlebnisse: een dijkweggetje dat slingerend langs een riviertje loopt met witte dijkhuisjes, wuivend fluitenkruid in de berm en bloeiende boomgaarden (aha, de Betuwse Bloesemtocht). En een breed, winderig fietspad met allerlei hekjes langs de hoge dijk van de Elbe waarop je moet laveren tussen grazende schapen en verse keutels (aha, de Noord-Groningse waddenroute). Dan wel smalle weggetjes die zich slingeren door glooiend landschap met bossen waarin vooral oude kastanjes en beuken staan (aha, de Zuid-Veluwe route). Een end weg en toch thuis. Op de camping (type boerencamping met voorzieningen anno 1970 en een zwaluwennest in de toilet) kost het ons moeite om een dorpsbewoner, die redelijk goed Nederlands spreekt en ook wat te veel pils gedronken heeft, duidelijk te maken dat we moeten eten en dat hij echt moet vertrekken. Van hem en de campingbaas horen we dat de bewoners van dit waterrijke gebied (overal lopen kanalen en riviertjes) van oudsher goede banden met Nederland hebben. Er wordt al meerdere eeuwen gebruik gemaakt van de Nederlanders en hun kennis van waterbouwkunde. Daarnaast zijn steden, zoals Gluckstadt, een voorbeeld van Nederlandse Renaissance architectuur.

22 mei.

Vandaag rijden we ons 7^e land binnen. Opnieuw is het weer prima en opnieuw staat er een strakke Noordenwind. Ons traject kent twee gezichten. Het Duitse deel (Holstein) is prachtig: mooie binnenweggetjes door vriendelijke dorpjes te midden van een heuvelachtige en beeldschone natuur (klimmetjes van 5-7 procent). De route leidt ons langs resten van de Viking-cultuur. De kennismaking met Denemarken valt tegen: een oersaai akkerbouwgebied doorsneden door kaarsrechte en verlaten wegen ter breedte van een autosnelweg. We moeten de Jutland-route, die we al sinds Nederland volgen, verlaten: te veel grind- en zandwegen. Voor deze conclusie waren 2 lekke banden nodig. Uiteindelijk belanden we in Voyens op een camping met prachtige voorzieningen waar we (m.u.v. een Duits echtpaar dat er om economische redenen al een jaar woont) de enige gasten zijn.

23 mei.

‘ Eerst het zuur en dan het zoet' wist JP al. De ochtendetappe is een voortzetting van gisteren . Na een koffiepauze (waar andere wielrenners ons willen fotograferen nav het verhaal over onze reis en ons sponsordoel) veranderen weer en wereld. Waarvoor ik in de Provence vrees had gebeurt in Denemarken: een mistralwind (althans de Deense versie). Een keiharde, frisse Noordenwind die de wolken verjaagt waardoor zich een azuurblauwe lucht opent. In dit geval boven een typisch Scandinavisch landschap: heuvels, sparrenbossen en verstilde meertjes. Afgewisseld door sappige geelgroene weides. Groen van het vette gras en geel van de boterbloemen. Onze camping staat bomvol: er kan net een fiets tussen onze camper en die van de buren. Bij de overburen staan de kunstbloemen in de voortent. Hollandse campinggezelligheid. We zijn nu 4 dagen weer onderweg en hebben ongeveer 640 km achter de wielen. Langzamerhand verzuren de benen weer in de loop van de middag en de eerste blessures worden voelbaar (knieproblemen). Als we aan het eind van de middag op de camping aankomen is het eerste kwartier meestal Jan R. als enige aan het woord.

STAR bereikt tussenstation.

16 mei.

Nog een etappe voor onze eigen overgangspauze. De overgang van het Spaanse en Franse veelkeurige landschap (de okergele, bloedrode en grijze aarde en het gelijkkleurige gesteente) naar de groene Noord-Europese natuur. Zoals de titel van een film ten tijde van Oswald Kolle luidde: 'eeuwig zingen de groene Zweedse bossen'. Voor ons wel zingend maar hopelijk niet voor eeuwig. Maar ook deovergang van de Moorse en Romaanse cultuur (inclusief de extraverte, veelkleurige architectuur) naar de Noorse cultuur van de Vikingen (met de ingetogenbouwwijzevan de rode houten huizen).De eerste 75 km van de voor even laatste 160 km rijden we, met windje en zonnetje in de rug, in een nieuwe samenstelling: Jan L, gastrijder Alfons, Jan R en ik. De fiets van Jan R was (ook een beetje door de regen) inmiddels bijna vastgeroest aan de imperiaal achter de camper.

Na onze koffie- en taartstop in Ootmarsum werd een zekere mate van spanning in het peleton (inmiddels weer in vertrouwde samenstelling) voelbaar. Zou er nog iets gebeuren rond onze aankomst? Jan gaf vooraf al aan dat hij zich in dat geval niet zou schamen voor tranen. Harry ontweek een reactie. Dat 'iets' bleek een hartverwarmend onthaal door een grote groep Windhappers bij de grensovergang bij Schoonebeek! Alle vier kregen we het gevoel dat iedereen oprecht blij voor en met ons was. Vervolgens reden we in Colonne naar Knoal (zelfs Jur reed een deel mee). En dat ging op de Windhappers wijze: soms rekeninghoudend met overige weggebruikers en op andere momenten als kamikazepiloten. Kort voor Stadskanaal werden we aan de kop van de groep geplaatst en met de hele groep achter ons olv John naar het gemeentehuis gedirigeerd. En daar......werden we door daar aanwezige familieleden, vrienden, buren en geïnteresseerden onthaald op donderend applaus, bloemen, cadeaus en lieve opmerkingen. Ook al zijn we nog maar halfweg: overdonderend!

We hebben nu een paar dagen om thuis onze spullen te wassen, materiaal te repareren en de camper weer vertrekklaar te maken. Maar ook om ons hoofd en lijf leeg te maken zodat we straks weer optimaal open staan voor alle komende indrukken, ervaringen. Harry had ons daarvoor onderweg mindfulness-technieken willen bijbrengen maar vermoedelijk was zijn eigen mind niet meer open genoeg daarvoor. Wat wij met een accepterende houding hebben laten gebeuren.

De time out geeft ons ook de gelegenheid om tussentijds allerlei mensen hartelijk te bedanken. Allereerst de Windhappers en alle andere aanwezigen voor hun ontvangst. Maar iedereen die ons gevolgd heeft en ons moraal gegeven heeft dmv verhalen, complimenten en schouderklopjes op onze weblog. Er is zelfs een tekst gecomponeerd (ga je dit zingen en spelen op onze 'echte' aankomst, Allard?). We weten dat honderden mensen actieve belangstelling hebben voor onze tocht. Totaal onverwacht maar wel prachtig. Ook omdat we door de belangstelling bekendheid kunnen geven aan deNardusbloem. Vervolgens hebben ook veel mensen en bedrijven al een financiële bijdrage gegeven. We willen hierbij opnieuw tfc de Windhappers noemen. Dat is niet alleen een stel fietsgekken in clubvorm maar ook een sportvereniging die in de maatschappij staat. Zoals er een flink bedrag gedoneerd is aan de slachtoffers van de Haïti-ramp is er ook een mooi bedrag aan deNardusbloem geschonken. Tenslotte willen we nog even Paul Benjamins en Ben van Kan noemen die de geweldige routes bedacht en op papier gezet hebben (FIS-stichting).

warme ontvangst in achterhoek

13 mei.

Vandaag fietsen we door de Ardennen. België blijft je verrassen (niet alleen politiek). Eerst belanden we, afdalend van een steile helling, midden in een processie. Dertigduizend aangereisde Portugezen die lopend (deels blootsvoets) en deels kruipend ter ere van de helige Fatima (portugees meisje dat een verschijning gehad zou hebben) omhoog gaan naar een voor hen heilige plaats. Op die route staat een heel lange rij geurende eetkraampjes. Wij hebben een dikke dot slagroom,met daaronder een wafel hangend, genomen. De bakmevrouw vertelde dat haar mooiste reis ooit een tocht naar de Noordkaap geweest was. Korte tijd later, opnieuw in een afdaling, kreeg Jan plotsklaps (!)een klapband. Het ging net goed. De vervelende ervaring is vast niet bevordelijk voor de toch al ruimschoots aanwezige afdaalangst (zijn remblokjes zijn tot op het ijzer versleten). Via het schitterende fietspad tussen Bastogne en Houffalize kwamen we uiteindelijk na een tocht van ruim 150 km aan bij Jan ende Baraque de Fraiture (hoogste punt in de Ardennen).Het is er bijna altijdbewolkt,nat.Ook vandaag zitten we in de wolken. De temperatuur ligt vandaag net boven het vriespunt. Als Jan en ik onze tenten opzetten condenseert onze adem tot wolkjes. Enkele bejaarde Belgen slaan ons gedoe gade: 'awel mennekes zijt gij op n'n survivaltour?' De opmerkingconfronteert ons harscherpmethet weer enmaar nog meer metonzeverwachtingen. Hoe reageer je op zo'n vraag?Dat we het plan opgevat hebbenvoor een bijzondere voorjaarsfietstocht?Overdag gezellig samen fietsen met een rugwindje en daarna lekker in korte broek terrasjes pakken of in een camperstoel een boekje te lezen onder een pijnboom of een mooie frisgroenebeuk?Maar dat dingen soms net even anders lopen. En dat er dus nauwelijks tijd overblijft voor een boek: we zijn van 's ochtends 7 uur tot 's avonds 22 uur in touw? Eten, fietsen, koken, eten, fiets repareren enonderhouden, smerige kleren wassen, spullen herstellen, route voor de volgende dag zoeken, afspraken maken met chauffeur Jan over de camping, etc etc? Desondanks genieten we vanonze tocht.Ik lach dus maar wat schaapachtig naar de oudjes en geef, ondanks alles, tevreden de tentharing nog een extra klap met de hamer. Morgen weer een tochtje.

14 mei.

Jan stelt vast wat wij al dagen zien: 'ik heb de vreetkoorts'. Hij is onze eigen clicko en eet alles wat los en vast zit. Het gaat weer goed met hem. Hij was in het peleton al afgeschreven maar is nu weer een goede kandidaat voor de eindzege. Onze STAR is vandaag goed op stoom. Mede omdat Harryop zijn eigen, krachtige wijze (weinig omkijken en doorstampen) het tempo er goed in houdt. Na wat laatste klimmetjes zien we affiches van Nick en Simon, fietspaden en zwakbegaafden op autopedden met dikke banden.Dit kennen we. Dit moet Nederland zijn.Onze eerste stop is voor vlaaien in Maastricht (' 'ndikke plak stoet'n'). de regenjassen gaan voor het eerstsindsanderhalve week uit en de stofbrillen(er is nog geen zon) van de heren worden opgezet. Daarna door naar Jan die klaarstaat met....vlaaien. Weer 150 km dichterbij.

15 mei.

'Denkend aan Holland zie ik.... eindeloze fietspaden, onderbroken door vele stoplichten'. (vrij naar Nijhof).We rijden voor een tussenstop naar de Achterhoek waar we met een groot spandoek, taart en veel enthousiasme ontvangen worden door familieleden en een vriendin van een van de fietsers.Ze zijn blij ons in goede gezondheid te ontmoeten. We zien er volgens henpuik uit:ze hadden bleke, uitgemergelde types met holle ogen verwacht.De routeisdeels via Duitsland gegaan. Daar suizen we ook nogca 5 kilometer over een Deutsche Autobahn. Niet om onze pk's te vergelijkenmet die vanDuitse bolides maar omdat het fietspad plotsklaps ophoudt.Een mens wil verder en niet terug. Datisin ieder geval onze doelstelling bij deze reisen dus gaan wij voorwaarts.

Opmerking: hoewel we goed ogen kun je toch welopvallend gedrag waarnemen. Zo moest vanochtend een van de fietsers op de camping naar de toilet. Een afstand van 30 meter. En deze werd afgelegd per....fiets. Ik wist dat mensen op grote hoogte raar gedrag gaan vertonen. Proefondervindelijk blijkt deze bewustzijnsvernauwing nu ook plaats te vinden bij lange afstandfietsers.

Thuishaven komt echt in zicht!!!!!

8 mei

Vooraf: Jan wil iedereen die hem via de sms, weblog of telefoon gefeliciteerd heeft hartelijk bedanken voor hun reactie. Dikke smok van Jan

Vandaag door de Jura (voorgebergte van de Alpen). Herinneringen voor ons beiden aan Spanje: fietsen door prachtig landschap, soms onderbroken door boerendorpjes met mesthopen langs de weg. Opnieuw urenlang rijden naar absolute stilte. Zelden onderbroken door een fietser ( ‘bonjour') en een auto (‘ klojo'). Franse automobilisten zijn wat te klef: langsrazend lijken ze je te willen aanraken. Harry en ik fietsen in een lekker tempo. Ik rij en slaap voor het eerst sinds mijn val redelijk pijnvrij. Extra gas geven lukt ons beiden echter niet meer goed. De bijna dagelijkse bergetappes en het Zuidfranse noodweer eisen hun tol. Toch willen we onze STAR-locomotief (voor niet-veenkolonialen: STAR is een toeristische stoomlocomotief tussen Veendam en Stadskanaal) wat extra op stoom brengen. Het perspectief van een thuiskomst a.s. zondag lokt. Maar: wat gaat het weer doen? Vanmiddag fietsen we alvast uren in de regen.

9 mei.

Een avontuur als het onze kent zijn tegenslagen. We hebben ze gehad en opgelost. Vandaag opnieuw vervelende pech. Jan vd Laan heeft vandaag, na afwezigheid van enkele dagen, opnieuw meegefietst. (Terwijl Jan Riethoven, al 40 jaar wielrenner in hart en nieren, nog geen meter gefietst heeft tijdens onze tocht.) Ons STAR-treintje heeft 160 km onder de wielen gehad. Rustig glijdend door een landschap dat oogt als een glooiende lappendeken van graan en koolzaad.

‘Les quatre (4) masochists' (geen verwijzing naar een Franse boysband of een zonnig vakantieoord). Na ca 6 uur Vogezenweer (voortdurend regen en kou (9 graden)) hebben we de warme camper (soep van Jan) en de hete douche opgezocht. Vooral Jan L. had dit nodig: hij kon vanwege de kou niet meer schakelen en reed dus in een groot verzet de heuvels op.

Via de Wereldomroep heeft ons het bericht van het overlijden van Hans Dijkstal bereikt. Gestorven aan kanker na een langdurig ziekbed. We hopen voor hem en zijn naasten dat ze gedurende de ziekteperiode deskundig en warm menselijk opgevangen en begeleid zijn. Zoals ook deNardusbloem nastreeft. We zijn ons bewust van ons voorrecht om in goede gezondheid dit avontuur te mogen beleven. Zoals het ook een voorrecht is om deNardusbloem te kunnen ondersteunen.

10 mei

We hebben Luxemburg bereikt! Helaas betekent Frankrijk verlaten niet het binnenkomen in goed, aangenaam weer. Het is regenachtig, somber weer en de temperatuur komt niet boven de 10 graden. We hebben op onze tocht door Frankrijk elke dag wind uit het noorden gehad. En dat zal op deze laatste dag niet anders zijn. Jan heeft vandaag zijn winterhandschoenen aangetrokken en heft veel plezier als wij onze handen proberen op te warmen. Ik heb onderweg in een dorpswinkel een extra paar sokken gekocht en deze onder het toeziend oog van enkele oudere dorpsdames over de andere aangetrokken.

We hebben ook een fiets planning gemaakt voor de komende dagen. En dat houdt in dat we a.s zondag hopen aan te komen in Knoal. Morgen een groot deel door de Ardennen, overmorgen tot ca Venlo en dan via een tussendag doorstomen naar Stadskanaal en omgeving. Het eigen nest lonkt.

ps we zien op www.weeronline dat het aan de poolcirkel momenteel zonnig en 23 graden is!!! We verlangen naar de warmte en zon van de Noordkaap!